dawały pozór jakich takich wygód. Ludziom tu zebranym nie zależało na wygodach, zresztą nie znali ich. Ostra szkoła, jaką była służba niewolnicza u rzymskich panów, nie dawała okazji do posmakowania przyjemności życia. Toteż nie o prawo do korzystania z jego uroków, ale o samo prawo życia, o możność powrotu do człowieczeństwa wystąpili ci wyjęci spod praw. Było ich tu ponad dwie setki. Niestety, zaledwie połowa miała uzbrojenie mniej więcej równe uzbrojeniu piechoty rzymskiej - reszta zaopatrzona była w drewniane maczugi o żelaznych końcach zahartowanych w ogniu, wiklinowe kosze, które miały zastępować tarcze, w łomy żelazne, rożny, kije, noże rzeźnicze. Obiecywano sobie zdobyć