i powyznaczał nam stanowiska zupełnie tak, jak do gry w piłkę <br>nożną. Mateusz był sędzią, fruwał nieustannie <br>w ślad za piłką i gwizdał, gdy któryś <br>z nas popełniał błędy. Cała zaś sztuka polegała <br>na tym, aby uderzając w piłkę nogą, wymieniać <br>równocześnie miasto, rzekę albo górę, w którą <br>właśnie trafił czubek trzewika.<br><br>Na znak dany przez Mateusza gra rozpoczęła się. Biegaliśmy <br>za globusem jak szaleni i kopaliśmy piłkę z całych <br>sił.<br><br>Przy każdym kopnięciu padał okrzyk któregoś z graczy:<br><br>- Radom!<br><br>- Australia!<br><br>- Londyn! <br><br>- Tatry!<br><br>- Skierniewice!<br><br>- Wisła!<br><br>- Berlin!<br><br>- Grecja!<br><br>Mateusz gwizdał raz po raz, okazywało się bowiem, że <br>Antoni wymienił Skierniewice zamiast Mysłowic