pomyślała o Istvanie, na pewno siedzi w aucie i przy latarce po raz któryś wczytuje się w krótką notatkę. Niepostrzeżenie usypiała.<br>W blasku pełni Istvan mógł czytać, oddychał uspokojony. Jeżeli robotnicy mogą robić wiece i maszerować ulicami, paląc partyjną gazetę, a salwa nie rozproszyła tłumu, to znaczy, że nowy rząd czuje się pewnie. Nie jest tak źle - oddychał z ulgą.<br>Dokoła świat pobielał niestałą poświatą. Lepianki spały w dole podobne do porzuconych klocków, stożek niewielkiej pagody obsiadły małpy i zdawało się, że mogą z łatwością skoczyć na ogromną, za bliską tarczę księżyca. Sadzawka jeżyła się dwugłowymi potworami, łby przeżuwających bawołów odbijały się