taki zdolny chłopak. Co za potworna strata - rzekł Kowal cicho, stojąc z opuszczoną głową.<br>- Strata? Tylko tyle? - spytał Wiatr Na Szczycie zdławionym głosem. - Kowal, on był twoim uczniem. <br>- I tylko uczniem. A kim jeszcze był dla ciebie, skoro tak rozpaczasz?<br>Wiatr Na Szczycie położył rękę na czole martwego chłopca niespodziewanie czułym gestem.<br>- Gwiazdą. Gwiazdy się kocha, Kowal. Patrzy na nie. I nigdy nie zdobywa. Dlaczego wy, Lengorchianie, myślicie, że istnieje tylko jedna, właściwa i odpowiednia miłość? Czemu wszystko sprowadzacie do jednego?<br>Głos mu drżał.<br>- Idź stąd, Mówco, bo mam zamiar go opłakiwać i chcę być przy tym sam.<br>Kowal odszedł, podążając