portkach.<br>- Widzę panią w długiej, białej sukni - uśmiechnął się. - Zawsze ufałem swojej wyobraźni. Pomagała mi żyć.<br>- A czym się pan zajmował?<br>- Och, wieloma sprawami. Trochę malowałem. Trochę grałem na fortepianie. Trochę marzyłem o sztuce. A ponieważ zajmowałem się wszystkim po trochu, skończyło się na niczym. Bez osiągnięć doczekałem się siwej czupryny. Ale nie jestem przekonany, czy zależało mi na osiągnięciach. Ostatecznie artysta bez osiągnięć to też coś znaczy. W końcu liczy się samo życie, prawda?<br>- To ma być życie? Niech pan nie żartuje. My już tylko myślimy o przetrwaniu.<br>- Mówiłem o dawnym życiu, które wróci prędzej czy później. Teraz to jest