przede wszystkim wyczyn, który z krystalizowanym i polerowanym przez pokolenia ideałem ułana związał się najściślej. Poranek 30 listopada 1808 roku, wąwóz somosierrski i niebywała szarża Szwoleżerów Gwardii, to w legendzie - ale i w opinii rzeszy ekspertów - najwyższa miara ułańskiej doskonałości. Znana piosenka z tekstem Konopnickiej, zaczynająca się od słów: A czyjeż to imię rozlega się sławą, jest jedną z najbardziej reprezentatywnych "analiz i interpretacji" - na tym poziomie, w tej klasie twórczości artystycznej - wyczynu polskich lekkokonnych.<br>Utworek Konopnickiej - naiwny i epigoński - jest też wybitnie konwencjonalny pod względem językowego ujęcia tematu: obcujemy ze stereotypem w najprostszej i najczystszej postaci. Jest to, niewolny zresztą