Dynamika życia, której subiektywnym wyrazem jest nastrój, wiąże się z rozwojem. Im rozwój jest gwałtowniejszy, tym dynamika życiowa większa. Większa jest ona u dziecka niż u człowieka starego. Dlatego rytm dynamiki życiowej określono jako rytm pór roku; jest to w zasadzie rytm rozwojowy. Rozwój obejmuje dwa rodzaje form: morfologiczne i czynnościowe (funkcjonalne).<br>Największe tempo rozwoju form morfologicznych u człowieka, a także u zwierząt, koncentruje się we wczesnym okresie rozwoju. Zapłodnienie wywołuje jakby wybuch niezwykłej dynamiki życiowej, która stopniowo słabnie. Największa jest ona w życiu embrionalnym, słabsza w płodowym, a w pozapłodowym wyraźnie przygasa. Nie wiemy, jaki jest subiektywny odpowiednik tej dynamiki