z życia szkolnego, książki pisane gwarą itp. Utrudniają lekturę wzmianki o miarach i wagach, odbiegające od codziennej praktyki dziecka wychowywanego w szkole angielskiej itd. itp. Literatura polskiego pozytywizmu przestała oddziaływać na młodzież wychowaną poza krajem. Dzieci oceniają np. "Janka Muzykanta" czy "Latarnika" jako "śmieszne książki", książki "wzbudzające wesołość". Chętnie natomiast czytają Mrożka a nawet Andrzejewskiego. Zdaje się obowiązywać inna skala trudności: utwory wybitnie współczesne trafiają łatwiej do młodzieży niż rodziców..<br>Próby dyskusji o książkach z młodymi czytelnikami wypadają raczej pomyślnie. Chętnie dzielą się uwagami, mówią o ulubionych autorach ("Gdybym nie stawiał na pierwszym miejscu Sienkiewicza, wysunąłbym Makuszyńskiego"). Domagają się książek o