litrowej butelki. Był to chyba najprzyjemniejszy obiad, jaki jedliśmy razem. Niestety, i tu nie było dla mnie miejsca. Nagle do pokoju wszedł Jacek.<br> - Aa, to pan - nieco się zdziwił. - To dobrze. Mówiłem Teresie, że nie powinna była pana tak zostawiać. Jak się panu podobają nasze apartamenty?<br>- To są slumsy!<br>- Najtańszy dach nad głową, jaki mogliśmy znaleźć w Paryżu. Pan wraca do Warszawy?<br>- Wyjeżdżam jeszcze dzisiaj.<br>- Już dzisiaj? - zawołała Tereska. Albo okrzyk był szczery, albo Tereska wyrastała na dobrą aktorkę.<br>- O Teresę niech pan będzie spokojny - oświadczył Jacek. - Jeszcze nie wiadomo, co jej strzeli do głowy.<br>I położył na jej głowie rękę