od siódmej rano i rozpaczliwym głosem nawoływała co jakiś czas:<br>- Zygmunt, Zygmunt!<br>Ale przyczajony w swojej kryjówce mąż nie odzywał się. Któregoś ranka spotkała ojca siedzącego na ławce nad brzegiem.<br>- Panie Edwardzie - zwróciła się do niego błagalnie. - Niech pan go zawoła, on pana posłucha. Przecież jeszcze nic nie jadł!<br>Ojciec dał się namówić i zawołał. Trzciny na przeciwległym brzegu rozchyliły się i pan Zygmunt wychynął z ponurą miną. Spostrzegłszy żonę obok taty powiedział tylko:<br>- No, udało się, ale tylko raz.<br>Kiedy dziewczynki spędzały niedzielę w domu i akurat byli tam także państwo Nirsteinowie, pan Zygmunt zabierał je swoim fiatem i odwoził do