powiedział, jestem studentem prawa i mam honor. Nie po to tu przyszedłem, by mnie niesprawiedliwie sądzono i jeszcze w dodatku obrażano. Pan sędzia korzysta z przywilejów swego urzędu i. czyni jakieś przypowiastki w stosunku do mnie, ubogiego studenta, który poświęcił się nauce". Na to sędzia podniósł się z krzesła i dalejże płaczliwym - jak Boga kocham - głosem: "Ależ, panie drogi, zrozum pan na miłość boską, że nie chciałem pana urazić, doprawdy nie miałem tej chęci, po prostu pragnąłem pana tylko przekonać, że nie ma pan słuszności". Bibrowski patetycznie: "Więc jakże to: iż posądzono mnie o działanie na szkodę państwa, mam płacić, więc