lub umiejętności praktycznych, smaku artystycznego, poczucia moralnej słuszności itp. To jedna relatywizacja. Druga dotyczy środowiska: ktoś może być np. autorytetem w oczach opinii publicznej i zarazem nie być nim dla wąskiego kręgu specjalistów; albo odwrotnie.<br> Rozważania nasze dotyczą autorytetu w dziedzinie nauki, odniesionego przede wszystkim do środowiska ludzi, którzy zawodowo daną gałąź nauki uprawiają. Autorytet uczonego, jako takiego, poza jego środowiskiem profesjonalnym jest oczywiście także zjawiskiem ciekawym i społecznie doniosłym, jednak będzie tu o nim mowa tylko ubocznie.<br> Podane na wstępie określenie autorytetu jest aksjologicznie neutralne. Stosuje się zarówno do tych przypadków, gdy społeczne przeświadczenie o znawstwie osoby jest uzasadnione, jak