reprezentowany jest przez parę uporządkowaną: W = .A, f . , gdzie A jest zbiorem działań, a f jest funkcją określoną na A . Funkcja ta przyporządkowuje elementom zbioru A użyteczności ich możliwych skutków. Jeśli zatem a ­ A , to f (a) jest zbiorem liczb rzeczywistych, interpretowanych jako użyteczności.<br> Przy tak słabych założeniach charakteryzujących wiedzę decydenta o jego problemie decyzji niewiele da się powiedzieć na temat racjonalności ewentualnych zasad wyboru działania. Chociaż nie jest prawdą, iż nie da się powiedzieć nic w ogóle. Niektóre kryteria podejmowania decyzji sformułowane dla mocniejszej wersji problemu decyzji (będzie o nich mowa niżej) stosują się do problemu W . Można też sformułować