deficytowych zasobów w warunkach tego rodzaju niedoskonałości planowania. Kornai udzielił na to pytanie odpowiedzi, która wkrótce znalazła powszechną akceptację: planowanie realne - w odróżnieniu od idealnego - w sposób zasadniczy narusza dyscyplinę finansową przedsiębiorstw państwowych. W systemie takim, mianowani przez państwo menedżerowie są przekonani, że zaistniałe na ich odcinku przekroczenia kosztów i deficyty zostaną sfinansowane przez planistów, co powoduje rozluźnienie ograniczeń budżetowych nałożonych na przedsiębiorstwo. Sytuacja taka prowadzi do nadmiernego zapotrzebowania na zasoby, przez co niedobory nabierają charakteru trwałego - w odróżnieniu od gospodarki rynkowej, gdzie w warunkach ostrych ograniczeń budżetowych dominują nadwyżki podaży i niewykorzystane rezerwy zasobów.<br>Według Kornaia, główną przyczyną niskiej dyscypliny