możemy powiedzieć, ze w akcie przysięgi grupa krewnych zachowywała się w pewnym sensie podobnie jak w sytuacji wróżdy, zapłaty wergeldu i pojednania stron, gdy ród zabójcy i ród ofiary traktowano jak kolektywne podmioty moralne: jedni byli winni, a drudzy pokrzywdzeni.<br> Nie była to moralność laicka. Nie bez powodu król Eadmund deklarował na wstępie edyktu z lat 943-946, że zakazuje zemsty na członkach rodu zabójcy, aby umocnić chrześcijaństwo. I sam władca, i - zwłaszcza - duchowni uczestnicy jego witanu, z którymi władca zastanawiał się nad chrystianizacją prawa (hu ic maehte Christendomes maest araeran) zdawali sobie widocznie sprawę, że kolektywistyczne wyobrażenia o zbiorowej winie