zaburzeń, kiedy to zarówno strajkujący robotnicy, jak i wspierający ich działacze opozycji organizowali się spontanicznie. Zignorowali formalne i praktyczne zakazy władz i opierając się na konstytucji ustanowili pierwszą stałą, formalnie ustrukturalizowaną organizację opozycyjną: Komitet Obrony Robotników (zob. Lipski 1983). Powołali go warszawscy intelektualiści. Jego powstanie ogłoszono publicznie. Wszyscy członkowie otwarcie deklarowali swoją przynależność i głośno wyrażali swoje poglądy. Zachowywali się tak, jakby żyli w demokratycznym ("normalnym") kraju. Idea <hi rend="italic">nowego ewolucjonizmu</> (por. Michnik 1987) została wprowadzona w życie. Jej etos - później określany jako <hi rend="italic">etos Solidarności</> - odżegnywania się od przemocy, poszanowania godności ludzkiej, praw człowieka, wolności, pluralizmu i równości zaczął torować sobie drogę