w stylu lat dziewięćdziesiątych. Co ja psioczę na designerską kanapkę za kilkadziesiąt patoli? Bo mnie śmieszy ten styl mebelków, ubrań i myślenia. Nagle całkiem rozsądni ludzie założyli cipowate okularki w ciężkich, prostokątnych oprawach, jakby urwali się na lunch z firmy reklamiarskiej. Co mam do biednych, kusych mebli? Przyciasnych, przykrótkich, udających design lat pięćdziesiątych? Podobnie jak postmodernistyczne (w żargonie: ponowoczesne) domy są wygodne dla przynowoczesnych (w slangu: przygłupich). Na przykład hotel "Sobieski", najlepiej widoczny w Warszawie kawałek takiej architektury. W środku komfort, ale na zewnątrz: balkonik-niebalkonik, okno na pół człowieka. Żeby to miało jeszcze tę szczerą naiwność lat 60. Ale jest