wyżej dziedzin, tj. medycyny i prawa. Wydaje się całkiem jasne, że ani medycznych, ani prawnych decyzji nie podejmuje się wedle zasady maksymalizacji przeciętnej użyteczności.<br> Weźmy najpierw pod uwagę problem decyzji medycznej dotyczącej wyboru terapii. Problem ten daje się przedstawić formalnie w języku logiki decyzji. Stanami świata S- są możliwe orzeczenia diagnostyczne; przysługuje im oczywiście większe lub mniejsze prawdopodobieństwo, ponieważ zupełna pewność nie jest w praktyce medycznej zjawiskiem częstym. Działaniami A, są możliwe do zastosowania terapie, z których jedną lekarz ma wybrać. Trudniej zapewne ustalić użyteczności, są one jednak - mówiąc najogólniej - wy znaczone przez stan zdrowia pacjenta. Jest to oczywiście ogromne uproszczenie