przegrana i lepiej było w ogóle się nie odzywać, nie tłumaczyć, żeby nie dolewać oliwy do ognia. Rzeczywiście, znaleźli się w sytuacji nie do pozazdroszczenia. Któż by się spodziewał, iż ten pułkownik Szulim, przed którym ukryli się w świniarni, zupełnie przypadkowo odnajdzie ich tutaj w przebraniu sierżanta i na dodatek dla niepoznaki popije z nimi bimbru i pośpiewa wojskowe piosenki? Kiedy tak stali zbici w kupkę, cicho szepcząc miedzy sobą, pułkownik Szulim podszedł do leżącego na ziemi trepa. Pochylił się nad nim i mocno szarpnąwszy za ramię przekręcił na wznak. Tym razem to na twarzy Szulima pojawił się wyraz zaskoczenia. Patrząc