wymyśliłam postać starej zakonnicy, która porzuciła klasztor o ścisłej regule, by służyć chorym kobietom w szpitalu. Szalona kobieta, nietuzinkowo myśląca o Bogu i kobiecie. Prekursorka jakiejś gałęzi feminizmu biblijnego, o którego istnieniu podczas pisania (rozpoczęłam powieść w 1985 roku) jeszcze nie wiedziałam, czyta chorym kobietom swój manifest. Przytaczam jego fragment dla zabawy i ku zastanowieniu.<br>Manifest matki Judyth <br>z sekty pomocy kobietom<br>"Gdyby Ewa zjadła to jabłko sama, Adam do dziś siedziałby w raju pod drzewem wiadomości dobrego i złego, bawiąc się z jednorożcem lub drzemałby w bezużytecznej nieśmiertelności. Nigdy nie był niczego ciekaw. Nudził się, a Bóg wyczuł to swą wypełniającą