czas. Jest ona nieustającą negacją teraźniejszości, w wyniku czego aktualne doświadczenia przemieniają się we wspomnienia doświadczeń. Sartre pisze: <q>Właśnie dlatego, że nigdy dość ludzkiej rzeczywistości, że zawsze jest ona oderwana od samej siebie, że to, czym była, jest oddzielone od tego, czym jest, nicością tego, czym jest i czym będzie, dlatego jest ona wolna... Człowiek jest wolny, ponieważ nie jest sobą, lecz obecnością wobec siebie. Byt, który by był tym, czym jest, nie mógłby być wolny. Wolność to nicość, która trwa w sercu człowieka i która zmusza rzeczywistość ludzką do tworzenia siebie zamiast bycia <gap>. Dla rzeczywistości ludzkiej być to wybierać siebie: nic