konieczne. Sam zainteresowany do krążącej o nim opinii miał umiarkowany stosunek. Dają się ludzie zwieść pozorom i tyle - mawiał do swoich podopiecznych.<br><br>&lt;tit&gt;&lt;q&gt;Alojz, co ty wyprawiasz?&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>Pracował więc sobie pan Waldek przez lata całe w swojej zacisznej pracowni, co dzień witając i żegnając jakiegoś nieboszczyka, bez większych niespodzianek. Aż do dnia, kiedy przywieziono mu zwłoki niejakiego Alojzego P.<br>&lt;q&gt;- Zamarzł na śmierć, biedak&lt;/&gt; - powiedział sanitariusz, który go przywiózł &lt;q&gt;- zima jest mroźna tego roku, to nie dziwota, że ludzie zamarzają.&lt;/&gt;<br>&lt;q&gt;- Później się nim zajmę&lt;/&gt; - powiedział pan Waldek, zwracając się równocześnie do zmarłego. &lt;q&gt;- Chyba nigdzie ci się nie spieszy, Alojz? Nie masz na resztę