źródłem wody do zasilania drenażu subglacjalnego są stosunkowo płaskie obszary strefy akumulacyjnej. Tam potoki powierzchniowe nie odgrywają tak istotnej roli, jak w strefie ablacji.<br> Niedrożność głównych kanałów w strefie czoła na początku sezonu ablacji sprawia, że rośnie ciśnienie wód podlodowcowych. W niektórych przypadkach może ono przekroczyć ciśnienie nadkładu lodu i do czasu odblokowania kanałów jest możliwy wypływ wód ponad powierzchnię lodowca w postaci pulsujących fontann. Obserwowano je m.in. na Lodowcu Werenskiolda (Baranowski, 1973). Po osiągnięciu odpowiednich ciśnień przez wody subglacjalne, jest możliwe zwiększenie przepływów, a tym samym powiększenie kanałów. Następuje wtedy maksimum przepływów, które w pełni odblokowują drenaż podlodowcowy i bardzo