obarczony nieprzytomną - dosłownie - żoną. Pani Leokadia Nahorska choruje bowiem na nerwy i na... śpiączkę, więc nie opuści małżonki "mecenas kochanieńki". Pan Stanisław Nahorski daje pani Elizie niedwuznacznie do poznania, jak mu jest bliską, ale byłoby nieprzyzwoitością wykorzystywać teraz ten "brak przytomności u żony", spotykając się na osobności z pisarką, i do tego jeszcze w tym plotkarskim Grodnie. Ten "litewski niedźwiedź" o strzępiastych, siwych bokobrodach nie interesuje się sprawami literatury. Mimo tego braku i straszliwie błędnej ortografii w listach (sama zresztą była z nią nieco na bakier) po pewnym czasie gotowa jest odwzajemnić uczucie "szczerze, i uczciwie nazwać - jedynym".<br><br>Na biurku pisarki, oprócz urzędowych