ogółu pospolitych wolnych przez państwo. Również biskupstwa czerpały zatem dochody głównie z tego źródła. Majątki ziemskie wielmożów, a nawet panującego nie wystarczały jeszcze na to, by zapewnić powstającej organizacji kościelnej należyte utrzymanie poprzez "nadania ziemi z ludźmi".<br>Na uwagę zasługuje geograficzny zasięg informacji o przyznawaniu instytucjom kościelnym udziału w trybutarnych dochodach monarchii. Postępowano tak na całym obszarze barbaricum, od Renu po Dniepr. Arnulf z Karyntii mógł w 889 r. wzorować się na rozwiązaniach stosowanych w Alemanii już za Ludwika Pobożnego. Otton I miał na terenie Niemiec do dyspozycji gotowy wzór, który można było zastosować przy organizacji podstaw materialnych Kościoła na Słowiańszczyźnie