dyktujemy warunki rządzenia nami. Wyrównują się - powoli, z oporami, zgrzytami i wyraźnymi objawami sabotażu proporcje: państwo jako system przestaje być nadrzędnym samoistnym bytem w stosunku do społeczeństwa, ale przeobraża się w funkcję, w mechanizm służebny tegoż.<br>A w ślad za tym musi postępować krok w krok reedukacja społeczna, budowa sensownej doktryny, realnej ideologii, a przede wszystkim przedszkole etyki społecznej. Innego sensu nabierają granice między własnością prywatną i społeczną, przestaje funkcjonować podział: to jest moje a to jest państwowe, zaczyna działać świadomość wspólnoty, wyrażająca się w określeniach: moje - nasze.<br>Wielki rozgardiasz przełomu roku 1980 i 1981 będzie zapewne trwał jeszcze dość długo