potrzebne - zachęcił Carlos. - No, bierz - pomachał jeszcze raz parą kluczy na kółku, a kiedy Anglik prędko po nie sięgnął, zrobił wymach i wielkim łukiem przerzucił pęk za ogrodzenie. - Poszukaj sobie - dodał szeptem. Pac! - zawtórowały klucze. Carlos trząsł się cały, ze zdenerwowania, a może dlatego, że nocny wiatr robił się coraz dokuczliwszy. Anglik bez słowa ominął Carlosa, złapał się metalowych prętów i podciągnął do góry. Widział i słyszał przed chwilą, jak kółko z kluczami stuka o gruby pień i ląduje na gołej ziemi u stóp pierwszego drzewa za ogrodzeniem. Nawet bez latarki powinno mu się udać. Choćby miało to mu zabrać godzinę