słyszałam, by użalali się nad swoim losem. <br>A przecież jedynie najzamożniejszych gospodarzy stać na konia. Reszta ma osły i muły. Tylko wójt dysponuje telefonem. Z przyjemnych zaskoczeń: po obrzydliwym zaduchu nowojorskiego metra meksykańskie autobusy, którymi dojeżdżam z &lt;name type="place"&gt;Oaxaca&lt;/&gt;, pachną mydłem i wodą.<br>W San Sebastian Marino oprowadza mnie po swoim domu. Dwie niewielkie izby. Najważniejsze miejsce zajmuje ołtarz przystrojony świeżymi kwiatami. Nad nim obraz Madonny otoczony wianuszkiem podobizn lokalnych świętych. Z boku lalka, którą Marino, jak wszystkie meksykańskie dzieci, dostał z okazji Pierwszej Komunii.<br>Malutkie, więcej niż skromne gospodarstwo z kawałkiem pola, choć Marino mówi, że zatrudniają dziewczynę do sprzątania i