losie wielu tysięcy pałaców, świątyń oraz dziesiątków dzielnic historycznych miast. Miała związek z trudno uchwytnym "<q>ukierunkowaniem politycznym</>", które zapewne dojrzało w ostatnich latach wojny na moskiewskim <name type="place">Kremlu</>. Nadal brak możliwości dotarcia do tajnych archiwów radzieckiego <name type="org">Biura Politycznego</>, pozwala dziś w tej kwestii jedynie na wysnuwanie nieudokumentowanych hipotez. Co najwyżej możemy domyślać się, że u schyłku wojny funkcjonowała jakaś dyrektywa aprobująca niszczenie zabytkowych zespołów, dokonywane po ustaniu walk w poszczególnych miejscowościach na obszarach należących przed 1939 r. do III Rzeszy. Moim zdaniem podpalenia, nie tylko poszczególnych monumentalnych budowli ale całych kompleksów historycznych, nie mogły stanowić przejawu rozprzężenia czy samowoli czerwonoarmistów. Jeśli w