ong przy drzwiach, biegnę kulawym kłusem, zdyszany i głodny.<br>Ona również oddycha szybko i głęboko. Na ustach cierpiący uśmiech.<br>- Jestem... trochę głodna. - To dobrze.<br>Pochyla głowę.<br>Do obiadu siadamy z półgodzinnym opóźnieniem.<br>Rita jest w przewrotnie skromnej sukience, która przykrywając wszystko - dzi ęki pewnym fałdom, wcięciom, kontrafałdom i skosom - pozwala domyślać się wszystkiego.<br>Ja siadam do stołu w swoim stroju wyjściowym: czarny żakiet, plafon z szarego jedwabiu do brokatowej kamizelki, ciemne spodnie w paski.<br>Strój na pół ambasadorski.<br>Jemy w milczeniu.<br>Gościnność każe zachowywać się powściągliwie.<br>Powitalny wybuch był najlepszym miłosnym wyznaniem, na jaki może się zdobyć stęskniony za swą młodą