Wiedział, że znajduje się tui obok niego, przywarta do płotu, lecz jej absolutna nieruchliwość i milczenie napajały, go taką niepewnością, że zdecydował się i znowu wyciągnął rękę. Wtedy ponownie natknął się na coś gorącego i zalanego wadą .<br>&lt;page nr=160&gt;<br> W tej chwili wolałby pomyśleć, że w istocie włożył rękę do wrzątku, niż domyślać się prawdy. Przecież myśl o tym, że dotykał palcami twarzy Widmara, była straszniejsza od najbardziej dzikiego wymysłu.<br>- Co się z panem stało? - powtórzył drżąco i ku swemu odprężeniu poczuł, jak obok niego coś się wreszcie poruszyło.<br>- W klatce piersiowej!... - posłyszał wściekły szept i zdumiał się nawet, że ktoś może do