nurty doprowadziły z pełną konsekwencją zasadę nadrzędności elementu myślowo-kreatorskiego - do sytuacji czystej i jednoznacznej. Obiekt sztuki, w roli medium przekazu, został niemal wyeliminowany, a w każdym razie całkowicie odrzucony jako przedmiot o pierwszoplanowej roli i walorach warsztatowo-estetycznych. Realizacja idei artystycznej skodyfikowana została jako stworzenie dowolną drogą zespołu bodźców dopingujących do kreowania przez odbiorcę własnych, nie narzuconych w ich kształcie, procesów myślowych, wyobrażeniowych, wzbogacających i uczulających percepcję najszerzej pojętej rzeczywistości i aparat jej interpretacji. Zawsze - w stopniu uzależnionym od dyspozycji i możliwości intelektualnych perceptora.<br> W tym stadium rozważań przyjąć wypada, że droga awangardy powojennej była drogą prostą, wiodącą od rzeczywistości