kraju zostało świadomie i celowo ujęte tak ogólnikowo i tak szerokie ramy mu wytknięto, by mogły być nimi objęte wszystkie formy braku wierności ojczyźnie w czasie wojny. Ustawa mówi: "dopomaganie lub sprzyjanie", a nie "dopomaganie i sprzyjanie"; nie potrzeba więc łącznego istnienia obu czynników - wystarczy jeden z nich. Wśród cech dopomagania Sąd Najwyższy wyliczył też czyny zmierzające do "osłabienia patriotyzmu, odwagi lub siły obronnej społeczeństwa" - rzecz więc potraktował bardzo szeroko. Stwierdził też, że "pobudki dopomagania nieprzyjacielowi nie wpływają na istotę czynu zdrady i mogą mieć znaczenie jedynie dla oceny stopnia winy i wymiaru kary".<br><br>Również bez powodzenia przeszedł przez wszystkie instancje