1374) opłakiwał upadek starożytnego Rzymu i marzył o jego odrodzeniu.<br>Nazwy odrodzenia (&lt;foreign lang="it"&gt;rinascita&lt;/&gt;) świadomie użył dopiero Giorgio Vasari (1511-1574), włoski malarz, architekt i historiograf sztuki, autor zbioru życiorysów najwybitniejszych włoskich artystów &lt;name type="tit"&gt;Vite dei piu eccellenti pittori, scultori e architettori&lt;/&gt;, 1550). &lt;foreign lang="it"&gt;Rinascita&lt;/&gt; - nie oznacza jednak tu odrodzenia antyku, lecz proces doskonalenia się sztuki, która we Włoszech ocknęła się dzięki mistrzom starożytnym, ale potem sama doszła do szczytów przewyższających wzory.<br>Odtworzenie ówczesnej świadomości terminologicznej może być bardzo użyteczne w śledzeniu dziejów epoki, ale nie może decydować o jej syntezie. Przede wszystkim nie możemy na tej podstawie przeprowadzić periodyzacji. Jeśli humaniści XV w. widzieli