Porady szukał u Karla Rove'a, architekta zwycięstwa George'a Busha, a z Australii ściągnął Lyntona Crosby'ego, autora wyborczych tryumfów tamtejszej prawicy. To za jego radą zastosował metodę zwaną gwizdaniem na psa. Chodzi w niej o wysyłanie takich sygnałów, jakie odbiera tylko precyzyjnie wskazana część elektoratu. Najpierw trzeba znaleźć grupę, której szczególnie doskwiera jakiś problem, na przykład nielegalne obozowiska Cyganów czy stale podnoszone podatki lokalne. Potem należy sformułować receptę, najczęściej będącą obietnicą załatwienia dolegliwości zaraz po przejęciu władzy. Oczywiście, taka polityka ma silny element populistyczny, a program partii zmienia w zbiór luźno połączonych i zawsze słusznych postulatów. W sytuacji konserwatystów była to jednak