do Unii Europejskiej, w których krąży gaz rosyjski, norweski i inny. Przez utworzenie w portach terminali do odbioru gazu ciekłego i kupowania go, kiedy jest potrzebny. No i także przez zbudowanie gazociągu łączącego Polskę z innymi niż rosyjskie, w naszym przypadku z norweskimi, złożami. Każdy z tych sposobów daje bezpieczeństwo dostaw i żaden z nich nie ma z góry danej przewagi nad innymi. O tym, który jest najlepszy, musi decydować analiza ekonomiczna.<br><br>Błąd w strategii gazowej rządu Jerzego Buzka, powielany do dziś przez część komentatorów i polityków prawicy, polegał i polega na politycznej wyłącznie preferencji dla dywersyfikacji przez budowę gazociągu norweskiego