komisarza.<br>- Skromnie żyje - zauważył sierżant, oglądając pokój z kuchnią. - Poczekam tu - wypchnął ciecia za drzwi. Gdy został sam, rozpoczął systematyczne przeszukiwanie klitki szefa.<br>Zawył z uciechy, gdy w banalnej skrytce za szafą znalazł nadajnik i książkę szyfrów. Schował ją do kieszeni. Wybiegł uradowany na ulicę.<br>- Rozmyśliłem się! - krzyknął do zaskoczonego dozorcy. - Poszukam Hansa na komisariacie.<br>"Komendant się ucieszy" - myślał, idąc przez ciemne ulice miasta. Miał nosa do komisarza. Przyszłość jawiła mu się jak wiosenny wschód słońca nad gmachem Reichstagu.<br>Nieliczne światła rzucały na ściany odrapanych kamienic wielkie cienie.<br>W wąskim zaułku latarnia wyświetliła dla niego kobiece kształty. Biodra opięte krótką spódnicą