Przyszedł Zygmunt. Poszedł do pokoju, ale zaraz wrócił do Teodozji.<br>- Co on tak jakoś dziwnie wygląda, pogorszyło mu się czy co?<br>- Był doktór. Powiedział, że tylko kilka godzin pożyje. - I rozpłakała się wreszcie serdecznie.<br>- Nie może być! Widzę właśnie, że tak jakoś nienaturalnie wygląda. Płacz ciszej, bo go to może drażnić. Pójdę do niego.<br>Usiadł obok chorego i zapytał cicho:<br>- Lucek, jak się czujesz? Powiedz, może ci czego potrzeba?<br>- Nic mi nie trzeba, przestańcie się mną interesować. Czuję się doskonale, potrzebuję tylko spokoju. Rozmowa mnie tego spokoju pozbawia.<br>- Dobrze, już idę. Jak będziesz czego potrzebował, to mnie zawołaj, będę siedział na