Najczęściej mają one różne głębokości bądź też kształt powierzchni energii potencjalnej w ich otoczeniu jest odmienny. Poszczególne minima odpowiadają wówczas różnym izomerom (np. izomery cis, trans i niesymetryczny cząsteczki dichloroetylenu, &lt;gap&gt;, które w pewnych przypadkach można traktować niemal jak różne cząsteczki. W szczególności odpowiadają im różne układy poziomów oscylacyjnych: jądra mogą drgać w każdej spośród kilku dostępnych studni potencjału i drgania te nie są zakłócane przez obecność innych konfiguracji równowagowych, chyba że bariera potencjału oddzielająca minima jest bardzo mała.<br><br>Rys. 4.18. Trzy izomery dichloroetylenu: a) cis, b) trans, c) niesymetryczny<br>Sytuacja zmienia się, gdy dwie studnie potencjału są identycznej głębokości i