ryb trzonopłetwych otwierały się nie tylko na zewnątrz, ale i do wnętrza jamy gębowej (choanae).<br>Przechodząc do powietrznego środowiska, ryby trzonopłetwe utraciły jeden ze <br>swoich zmysłów pozwalający na identyfikację falowych zmian ciśnienia w środowisku wodnym. Narząd linii bocznej w nowych warunkach okazał się bezużyteczny. Spoczywający na ziemi prapłaz odczuwał jednak drgania podłoża sygnalizujące zbliżanie się ofiary bądź wroga. W ten sam sposób potrafimy odczuć nadjeżdżający pociąg, przykładając rękę do szyny. Drgania przenoszone były z powierzchni czaszki poprzez hyomandibulare do puszki mózgowej. Powierzchnia skóry kontaktująca się z tą kostką tym lepiej wychwytywała drgania, im była cieńsza i bardziej napięta. Selekcja doprowadziła więc