Dopiero potem dopasowałabym do nich, role które zagrałam, ludzi których spotkałam, z którymi pracowałam. Każda z nich w zamian za możliwość pracowania, była królową naszego życia, władczynią naszych dni, sprawczynią naszych szczęść i nieszczęść domowych, dopiero potem były plany filmowe, festiwale, wyjazdy, teatr, reżyserzy. Zagrać rolę, zrobić film to był drobiazg, gosposia to był problem. I za każdym razem scenariusz się powtarzał, my staraliśmy się je traktować nadzwyczajnie, jak członków rodziny, a one po jakimś czasie przestawały rozumieć dlaczego ja to ja a one to one. Moim mężem nie chciały być, ja byłam ich marzeniem. Rozumiały jedno, że cała ta sytuacja