pierwszej znanej reguły zakonnej. Ułożył ją dla wspólnot mniszych pozostających pod jego kierownictwem. Jako były żołnierz rzymski położył w niej szczególny nacisk na konieczność całkowitej subordynacji wobec przełożonego. Uczynił przez to z posłuszeństwa główną cnotę mnicha i na niej budował życie wspólne. W ówczesnych uwarunkowaniach społeczno-kulturalnych była to jedyna droga do ujarzmienia wybujałego indywidualizmu anachoreckiego.<br><br>&lt;tit1&gt;Mnisi intelektualiści&lt;/&gt; <br>W połowie IV w. monastycyzm staje się ruchem masowym. Odgrywa doniosłą rolę w życiu Kościoła egipskiego i Kościołów wschodnich, zwłaszcza w Syrii. Przybiera on wtedy nowe kształty, obejmujące swoim zasięgiem środowiska intelektualistów chrześcijańskich, wywodzących się z kręgów kultury hellenistycznej. Twórcą tej nowej formy