o jego &lt;hi&gt;uniwersalnej ważności&lt;/&gt;. Nadaje mu to charakter &lt;hi&gt;ahistoryczny&lt;/&gt; i pozbawiony odniesienia do konkretnego miejsca, a w praktyce sprowadza się do uznawania teorii rozwoju za bezprzedmiotowe. W ślad za tym twierdzi się, mimo wszystkich faktów świadczących przeciw temu, że naśladowcze przeniesienie doświadczeń krajów wysoko rozwiniętych na resztę świata jest właściwą drogą rozwoju. Ogromne koszty społeczne wiążące się z przekształceniami gospodarczymi wprowadzonymi na całym świecie w ten sam sposób raz jeszcze zadają kłam temu przekonaniu. Nie towarzyszy temu jednak żadna zmiana sposobu działania organizacji międzynarodowych oparta o "consensus waszyngtoński". <br>Jedną z najbardziej aktualnych kwestii jest wielość możliwych dróg rozwoju. Strategie rozwojowe muszą