człowieka, wiary w powszechność i siłę międzyludzkiej solidarności, w możliwość stworzenia bezkonfliktowego libertarnego społeczeństwa i znalezienia takiego sposobu podziału dóbr i usług, który umożliwiałby radykalne skrócenie czasu pracy. <br>&lt;gap&gt;<br>Pozycja inteligentów, zawodowych producentów i propagatorów idei jest w tej grupie zdecydowanie silniejsza. Postaciami najbardziej typowymi są dziennikarze, studenci i naukowcy, rzadziej drukarze. Wśród dwudziestu czterech delegatów obecnych na Kongresie Międzynarodówki w Genewie w 1873 r. było aż pięciu "profesorów" (Guillaume, Dave, Żukowski, Alerini, Mattei). Wolne zawody reprezentowane były szczególnie obficie w środowiskach emigrantów politycznych. <br>Zarysowany powyżej obraz anarchistów nie uwzględnia, rzecz jasna, ich ogromnego zróżnicowania; gąszczu mikrośrodowisk, odznaczających się własną, niepowtarzalną specyfiką