się, że skoro już państwo powołujące się na ideologię marksistowską godzi się na utrzymywanie cenzury (warto by tu raz jeszcze przypomnieć, z jakim oburzeniem wyrażali się o instytucji cenzury Marks i Engels), to przynajmniej cenzor powinien - za pieniądze, jakie pobiera z kasy państwowej - ponosić wyłączną odpowiedzialność za ewentualne dopuszczenie do druku czegoś, co ukazać się nie powinno. Tymczasem od kilku lat odpowiedzialność tę świadomie i przemyślnie rozkłada się na wszystkich uczestników transmisji utworu literackiego od rękopisu do druku. (Nieraz dosłownie na wszystkich: w pewnym wydawnictwie prowincjonalnym dyrektor zarządził niedawno, aby nawet korektorzy objawiali stosowną ideologiczną czujność i zgłaszali mu zauważone w