się nawet być przymilny. - Przepraszam za to przekleństwo, ale mówię panu, trudno zachować spokój w takiej sytuacji.<br>- Ja bym nie mógł, bo jestem dyspozytorem - policjant był już wyraźnie zirytowany. - Pan myśli, że pan ma problemy. Ludzie to mają problemy. Pan popatrzy na tego pana - wskazał na trzęsącego się w kącie dryblasa w szlafroku. - Najpierw skroili mu samochód z garażu, a po dwóch dniach dorobili klucze i wynieśli wszystkie meble. Nie ma się, chłop, nawet w co ubrać. Pan siądzie i poczeka, koledzy wrócą z terenu, to z panem pogadają. Zresztą niech się pan namyśli, takie zgłoszenie przestępstwa to się ze dwie