Wypogodziło się prawie całkiem i jednocześnie promień zachodzącego słońca przedarł się przez dym i opary, i oto jedna chmurka zapaliła się krwawą czerwienią ponad dachem białego, wielopiętrowego gmachu, mieszczącego się na końcu miasta.<br>I wtedy karetka pogotowia zwolniła bieg, i zatrzymała się koło pomnika wielkiego męża stanu. Sanitariusz Paweł otworzył drzwiczki i wyskoczył pierwszy. I od razu na ulicy zapachniało jodoformem, eterem i czymś stęchłym. Nie patrząc nawet na chodnik, na którym leżał pokręcony kurczowo krawiec Gold, sanitariusz obiegł szybko karetkę naokoło, ale już z karetki powoli wysiadał ordynator Bogucki. Był spocony. Twarz jego była czerwieńsza od krzyżów namalowanych na szybach