wydaje dziwny, głuchy odgłos blachy. Przewraca się więc na bok i próbuje zeskrobać pył cementowy z wysepki, na której leży. Powoli odsłania się skrawek zardzewiałego metalu, chropawa powierzchnia w rodzaju podłogi żelaznej.<br>Chłopiec zrywa się na kolana. Raniąc dłonie, poczyna ścierać cementowy proch. Oto i klapa czerwona od rdzy, dwudzielne drzwiczki prowadzące gdzieś na dół. Polek wczepia się w nie gorączkowo palcami, szarpie z całych sił. Ale nie ustępują.<br>Próbuje więc nożem podważyć jedno ze skrzydeł. Drzwiczki skrzypią zgrzytliwie, rdza pęka. Wreszcie nóż trzaska na drobne kawałki. Z cienkiej szpary leci suty pył podobny kłębom dymu. Polek wciska palce jak najgłębiej