zmysłowym przemożnym istnieniu muzyki w powolnej duszy, w powolnym mózgu świętego cherubina przeznaczonego na tajemną ofiarę... bo znów pojawiła się jakaś dziwna trwająca ułamek sekundy intuicja - że to istnienie rośnie w ciele cherubina w jakimś nieznanym religijnym celu. Michał jest jakby świadomy swego przeznaczenia, jest dumny, ale to taka smutna duma,<br> &lt;page nr=254&gt;<br> w której rdzeniu tkwi czarny szpik lęku... przed tym, co ma nastąpić, kiedy bóg uzna, że owoc jest już dojrzały... ale to jeszcze bardzo daleko... wciąż jeszcze na razie jest wieczna dzidzia i chowa się w dzieciństwo jak w fałdy wielkiej macierzyńskiej szaty, szaty matki, której toczona szyja jak wieża