jako np. Serba strzelającego do Chorwata (lub odwrotnie), katolika strzelającego do protestanta (lub odwrotnie), i tak dalej. A jeśli w dodatku mam w ręku wysoce sprawną, nowoczesną broń, dostarczaną po cichu w dowolnych ilościach przez zainteresowany nie tyle moimi etnicznymi czy religijnymi problemami, ile możliwością zysku rząd obcego państwa - moja duma z przynależności do totum Serbów czy katolików może nawet zyskać całkiem realne uzasadnienie w imponującej liczbie trupów i zbombardowanych domów, które pozostawiam na swojej drodze.<br> Jakie miejsce przyznać w takim świecie poezji? Czy jest w ogóle sens mówić o niej i jej zadaniach czy możliwościach, kiedy nasze słowa zagłuszane są